هدف از ارائة این مقاله، آشنایی با فاز توسعة فناوری (مدرنسازی یا مدیریت فناوری) در سامانههای فضایی و بررسی روند توسعة سامانة پیشرانش سوخت مایع در حاملهای فضایی است. برای این منظور، ضمن معرفی انواع فناوریها در دو حوزة سامانههای پیشرانش و حاملهای فضایی، روند توسعة سامانههای پیشرانش و اهداف آن نیز ارائه میشود. در ...
بیشتر
هدف از ارائة این مقاله، آشنایی با فاز توسعة فناوری (مدرنسازی یا مدیریت فناوری) در سامانههای فضایی و بررسی روند توسعة سامانة پیشرانش سوخت مایع در حاملهای فضایی است. برای این منظور، ضمن معرفی انواع فناوریها در دو حوزة سامانههای پیشرانش و حاملهای فضایی، روند توسعة سامانههای پیشرانش و اهداف آن نیز ارائه میشود. در این بررسی، روند اکتساب و توسعة فناوری در تمامی سامانههای پیشرانش سوخت مایع، بهگونهای است که از فناوری سوخت کروسین و اکسیدکننده اسیدنیتریک شروع میشود و با طی گامهایی از جمله اکتساب فناوری سوختهای هیدرازینی (دی متیل هیدرازین نامتقارن) و اکسیدکننده تتراکسید نیتروژن، حرکت به سمت سوخت کروسین و اکسیژن مایع، سرانجام به هیدروژن مایع و اکسیژن مایع میرسد. دلیل این سیر تحول فناوریها را میتوان در افزایش کارآیی (از نظر افزایش عمر، قابلیت اطمینان، بهکارگیری محفظههای رانش ارزان قیمت و کاهش تعداد مؤلفههای پیشرانش در حاملهای فضایی یکبار مصرف) و کاهش هزینه (در دو رویکرد توسعة حاملهای فضایی یکبار مصرف و چندبار مصرف) یافت.
