نوع مقاله : علمی- ترویجی
نویسندگان
1 کارشناس ارشد مهندسی مخابرات، اداره مهندسی الکترونیک هواپیمایی، فرودگاه بین المللی مهرآباد، تهران ، ایران
2 دانشجوی کارشناسی الکترونیک هواپیما، دانشکده صنعت هواپیمایی ، تهران، ایران
3 استادیار، دانشکده صنعت هواپیمایی، تهران، ایران
چکیده
امروزه تمام ارگان‌ها و سازمان‌های هوانوردی جهان از جمله ایکائو به دنبال راه‌حل‌هایی جهت رفع بحران کمبود فضای پروازی، رشد ترافیک هوایی جهانی و فراهم کردن ایمنی پروازها هستند. نگرش کارایی محور در بحث ناوبری (PBN) که یک جهش از ناوبری مبتنی برسیستم به ناوبری مبتنی بر عملکرد است. این نگرش راه‌حلی است که می‌تواند مشکلات ناشی از افزایش تعداد پروازها و شلوغی مسیرهای هوایی را بهبود بخشد. طرح‌های پروازی PBN از طریق اجرای RNP و RNAV پیاده‌سازی می‌شود. برای استفاده از این طرح‌ها در گیرنده FMS هواپیماها چندین حسگر ورودی در نظر گرفته شده است. مهم‌ترین حسگر ورودی GNSS است. این سنسور، به صورت پیوسته از عملیات PBN پشتیبانی می‌کند. با این حال، سرویس‌های GNSS در برابر اثرات جوی و نویزهای عمدی آسیب‌پذیر هستند. در این مقاله، فرصت‌ها و چالش‌های مربوط به استفاده از DME به‌عنوان منبع جایگزین برای موقعیت‌یابی، ناوبری و زمان‌بندی ( PNT) در غیاب خدمات GNSS مورد بحث قرار می‌گیرد.
کلیدواژه‌ها
)